Reklama
Canadian Tuxedo, czyli sztuka kontrastu
“Zaraz, zaraz, jakiego kontrastu? Połączyłeś denim z denimem!” – można by zagrzmieć, patrząc na zdjęcia z dzisiejszego wpisu. No bo przecież gdzie tu różnica, wyraźne odcięcie, kontra? Już spieszę z wyjaśnieniem.
Kontrast #1
Czyli ten, który jest niezbędny, jeśli chcemy łączyć denim z denimem w ramach naszej codziennej garderoby i jednocześnie nie wyglądać jak fanatycy tkaniny kojarzonej głównie z amerykańską prerią. Nieważne czy w kombinacji kurtka-spodnie czy koszula-spodnie dobrze jest zwrócić uwagę na to, aby oba elementy były w różnych odcieniach. Efekt kombinezonu jest tym, czego zdecydowanie powinniśmy unikać. W tym przypadku mamy ciemnogranatowy dół i górę w kolorze indygo, które wyraźnie się od siebie różnią.
Smoking?!
Zanim przejdziemy do drugiego kontrastu występującego w obrębie przedstawionego zestawu, wypadałoby chyba wyjaśnić skąd wziął się tytuł i o jaki kanadyjski smoking chodzi. Historycznie rzecz biorąc termin ten narodził się w latach 50-tych, jak pewnie się domyślacie w Kanadzie właśnie. Wracający z polowania aktor i piosenkarz Bing Crosby napotkał na problem z zameldowaniem się w Hotel Vancouver (w Vancouver), gdyż zdaniem recepcjonisty wyglądał jak “menel”. Powodem takiej oceny był strój pana Crosby’ego, gdyż od stóp do głów ubrany był właśnie w denim. Jego wygląd, odbiegający od wyobrażenia o tym jak powinna wyglądać gwiazda Hollywood, uniemożliwił zameldowanie się w hotelu. Recepcjonista nie rozpoznał Crosby’ego – gdyby to zrobił jego zachowanie zapewne nie byłoby tak stanowcze.
Gdy o całej sytuacji dowiedzieli się marketingowcy firmy Levi’s, której produkty aktor miał wtedy na sobie, postanowili, że należy wyprodukować i dostarczyć mu smoking wykonany w całości z denimu. Dodatkowym smaczkiem była metka z napisem “Notice to All Hotel Men” wszyta w środku marynarki. Smoking ten Crosby nosił m.in. w trakcie promocji filmu “Here Comes the Groom”.
Od tamtego czasu zestawienie “denim on denim” określa się mianem canadian tuxedo. Ponadto, takie połączenie jest charakterystyczne dla kowbojów, farmerów i innych pracowników fizycznych na obszarach kanadyjskich i amerykańskich prerii.
Kontrast #2
Czyli zestawienie skrajnie robotniczych i ciężkich elementów garderoby z białą koszulą. Połączenie wydawać by się mogło niemożliwe i karkołomne, ale przecież nie bez powodu do znudzenia powtarzamy o uniwersalności i fenomenie białej koszuli właśnie. Kluczowe dla powodzenia takiego zabiegu są detale. W tym przypadku mamy miękki kołnierzyk, podwinięte rękawy i rozpięte ostatnie dwa guziki. Nieśmiertelny klasyk męskiej garderoby, nawet historycznie rzecz biorąc, pojawiał się w towarzystwie typowo robotniczego ubioru. Wszak dopiero od kilkudziesięciu lat biała koszula “zarezerwowana” jest kulturowo dla bardziej formalnych zestawów. Nic więc nie stoi na przeszkodzie żeby łączyć ją z denimową kurtką czy wojskowymi butami.
Marek Hłasko i skrajna amerykanizacja
To dwa powody, dla których prawdopodobnie takie połączenie narodziło się w mojej głowie, by następnie znaleźć odzwierciedlenie w zdjęciach Justyny.
Marek Hłasko – jeden z moich ulubionych pisarzy przedstawiał wprost rzeczywistość, w której żył i pracował. Jako kierowca Metrobudowy wiele czasu spędził w bazie przeładunkowej na warszawskiej Woli. W miejscu, które opisał w “Bazie Sokołowskiej” krzyżowały się trasy wielu ciężarówek jeżdżących na rzecz powstającej na nowo Warszawy oraz torów kolejowych. Tak wyobrażam sobie chwilę wytchnienia w pracy tych ludzi, albo pracy samego Hłaski.
Twarz refleksyjnie skierowana w stronę słońca. Może właśnie tak było. A może to tylko wyobrażenie?
Doskonale zdaję sobie także sprawę z mojego głębokiego zatopienia w amerykańskiej kulturze i stylistyce. Ilość obejrzanych zdjęć czy filmów pokazujących mniej popularne regiony USA , jak również wyjątkowe upodobanie do muzyki Bruce’a Springsteena, Shawna Jamesa, Lynyrd Skynyrd i wielu innych wykonawców orbitujących wokół folku i rocka zawsze będą kierowały moje myśli do rzeczy i rozwiązań nierozerwalnie związanych ze Stanami Zjednoczonymi.
Kiedyś pojadę do Wyoming, na razie siedzę w zaroślach na tyłach Dworca Świebodzkiego we Wrocławiu. I też jest fajnie.
Chciałbym jeszcze Wam zapowiedzieć, że z mojej fascynacji Stanami Zjednoczonymi wyniknie niedługo cykl materiałów poświęconych elementom garderoby charakterystycznym dla USA i ich obecności w kulturze. Wypatrujcie powiadomień o nowościach!
Dzięki za dzisiaj i do napisania!
Karol
Foto – Justyna Kocur-Czarny
Instagram / Facebook
Kurtka – Mango Man (podobne: Pull&Bear, Mango, Wrangler, Levis)
Koszula – Top Secret (podobne: Only&Sons, Lancerto, Mango)
Spodnie – Cubus (podobne: Hollister, Selected, Esprit, Mustang, LEE, Levis)
Pasek – H&M (podobne: Medicine, Levis, Wólczanka, Vistula, Tom Tailor, Scotch&Soda, Tommy Hilfiger)
Buty – Corcoran (podobne: Vagabond, Tommy Jeans, Dr.Martens)
Zegarek – Atlantic (podobne: Lorus, Timberland, Jacques Lemans)
Absolutnie kocham kulturę Stanów, dlatego już nie mogę doczekać się kolejnych elementów tej serii wpisów. Czytałeś może “Drobinki nieśmiertelności” Ćwieka? Polecam. Pełno tam nawiązań do kultury amerykańskiej i wyjaśnień, co składa się na fenomen jej kultury. No i świetnie się czyta, po prostu!
A sama stylówka – tak właśnie prosto i oczywiście kojarząca się z prerią, kowbojami i niczym nieskrępowaną wolnością jest dla mnie strzałem w dziesiątkę. Nigdy nie myślałem o kontrastach w ten własnie sposób.
niestety, ale żaden z tych zegarków nie jest nawet choć trochę podobny do tego Worldmastera
Chyba każdy jest zafascynowany modą amerykańską. I widać to na każdym kroku. W tym pojęciu każdy mieszczę się także ja. Pozdrowienia.????