Bitwa balmorali

Partnerami wpisu są sklepy Multirenowacja.pl i Patine.pl

Nie ma bardziej dandysiego obuwia aniżeli balmorale. Kunsztowne w formie, charakterystyczne, intrygujące, półformalne, a mimo to bardzo uniwersalne. Nic dziwnego, że kiedy to jakiś czas temu przyszło mi wybrać model do samodzielnego patynowania, wybór padł właśnie na nie.

Pierwotnie planowałem połączyć w ich ramach dwa bazowe, lecz nieczęsto spotykane w ramach jednego modelu obuwia kolory, tj. granat i bordo. Wizualizacja, stworzona przez czytelniczkę Paulinę tylko utwierdziła mnie w przekonaniu, że był to zdecydowanie dobry wybór. Takie połączenie dawało nadzieję, że uda się nadać im wszystkie te cechy, o których wspominałem na początku.

I pewnie udałoby się od razu, gdyby nie to, że za pierwszym podejściem koncertowo je skopałem. Brak doświadczenia w połączeniu z malowaniem w warunkach sztucznego światła sprawiły, że nie byłem w stanie dostatecznie dobrze ocenić jaki odcień farby powinienem zastosować. Efekt był taki, że zamiast butów super uniwersalnych otrzymałem takie, których nie powstydziłby się niejeden klaun:

Na szczęście dzięki pomocy pierwszego patyniarza Rzeczypospolitej, nieocenionego Andrzeja znanego w Internecie jako The Shine, udało się odczarować cyrkową klątwę i nadać im pierwotnie pożądany wygląd:

Zgodnie z przewidywaniami okazały się diablo uniwersalne w szerokim stylistycznym spektrum. Zabrałem je ze sobą na moje pierwsze Dandysie Pitti Uomo, jak również miały okazję przejechać się Rolls Roycem Wraith w ramach testowej jazdy. Noszę je często i prawie za każdym razem, kiedy mam je na sobie zdarza się ktoś, kto zapyta o ich pochodzenie. Ilości oglądających się za nimi głów nie wspomnę, bo zawsze jest ich wiele.

Posiadanie jednego głównego asa w swojej drużynie ma swoje wady i zalety. Z jednej strony wiesz, że zawsze możesz na niego liczyć. Z drugiej jednak jest to szybka droga do zmęczenia materiału. Uznałem, że sprawa, w której “nie ma się z kim przegrać”, jak pokazuje historia, nie może skończyć się dobrze. Toteż postanowiłem sprawić moim balmoralom stylistyczną konkurencję. Taką, która nieco je odciąży i “zmotywuje” do jeszcze lepszej współpracy. Nie mając konkretnego pomysłu, postanowiłem wybrać trzech mocnych zawodników i przetestować ich w realu.

1. Yanko 755YH Yes Testa De Moro/Suede Testa Moro

bitwa balmorali balmoral boots yanko patine 755YH Yes Testa De Moro/Suede Testa Moro

Zawodnik numer 1 w kwestii stylistyki jest najbardziej zbliżony do bordowo-granatowego przeciwnika. Tak jak on łączy w sobie dwa rodzaje skór w neutralnych kolorach. Skóra licowa typu Yes nie posiada standardowego, gładkiego finiszu, została pomalowana nieregularnie, przez co przywodzi na myśl ręczną patynację. Takie wykończenie daje duże możliwości zabawy różnymi odcieniami kremów i past, przez co można uzyskać wiele ciekawych i różnorodnych efektów, w zależności od zastosowanych specyfików.

bitwa balmorali balmoral boots yanko patine 755YH Yes Testa De Moro/Suede Testa Moro

2. Yanko 755YH Cuero/Suede Testa Moro

bitwa balmorali balmoral boots yanko patine 755YH Cuero/Suede Testa Moro studio

Drugi z konkurentów cechuje się mocnym kontrastem zastosowanych w produkcji skór, który na pewno nie zostanie niezauważony. Pomimo dużej różnicy jest to całkiem uniwersalne rozwiązanie. Szczególnie dla osób, które chciałyby tego rodzaju obuwie nosić z jeansami, gdyż koniakowy odcień skóry idealnie wręcz komponuje się z typowym dla tego typu spodni kolorem szwów.

bitwa balmorali balmoral boots yanko patine 755YH Cuero/Suede Testa Moro

3. Yanko 755YH Marron/Chesnut Marron

bitwa balmorali balmoral boots yanko patine 755YH Marron/Chesnut Marron studio

Jako ostatni potencjalny przeciwnik stawił się model, łączący w sobie skórę gładką jak i groszkowaną (tzw. pebble grain). Ich głównym atutem jest subtelność i prostota formy. Z daleka wyglądają, jak gdyby były wykonane w całości z jednego rodzaju skóry, przy bliższym poznaniu jednak jawią się w pełnej krasie. Orzechowy odcień brązu jest jednym z najbardziej uniwersalnych w męskiej modzie, co także przemawia na ich korzyść.

bitwa balmorali balmoral boots yanko patine 755YH Marron/Chesnut Marron

Jak sami pewnie przyznacie konkurencja jest spora, przez co podjęcie decyzji nie jest łatwe. Nie mogąc znaleźć rozwiązania tej sytuacji, przedstawiłem swoje rozterki w rozmowie z partnerami dzisiejszego wpisu. W efekcie wpadliśmy na pomysł tyleż nowatorski, co szalony.

Bitwa balmorali – Konkurs

bitwa balmorali balmoral boots yanko patine multirenowacja trzy pary

To WY, przy pomocy poniższej ankiety, zdecydujecie, które z balmorali staną się codziennym kompanem mojego dotychczasowego modelu:


Poprzez oddanie głosu na najlepszą w Waszej ocenie opcję i uzasadnienie swojego wyboru w komentarzu macie szansę wygrać upominki od partnerów dzisiejszego wpisu.

 

bitwa balmorali balmoral boots yanko patine multirenowacja nagrody

Dla autorów najlepszych / najciekawszych / najbardziej zaskakujących wypowiedzi mamy trzy równorzędne nagrody w postaci zestawu kosmetyków o łącznej wartości prawie 300zł:

bitwa balmorali balmoral boots yanko patine multirenowacja nagrody nano protector pasta krem

Na wasze zgłoszenia czekamy przez tydzień, tj. do 31.01.2018 do godziny 23:59. Komentarz nie powinien przekroczyć 3000 znaków ze spacjami, może zawierać link do multimediów (np. film na YT czy zdjęcie wstawione na zewnętrzy hosting). Nie zapomnijcie podać w komentarzu swojego adresu e-mail – jest on widoczny tylko dla mnie i pozwoli na kontakt ze zwycięzcami ustalenie szczegółów zamówienia i dostawy. Wyniki zostaną opublikowane jako aktualizacja tego wpisu do 4.02.2018 r.

Powodzenia!

Dawid / Dandy

*** AKTUALIZACJA ***

W głosowaniu największą ilość głosów zdobyła para numer trzy i to ona zostanie przeciwnikiem bordowo-granatowych balmorali. Skoro tę kwestię mamy rozstrzygniętą, to pozostaje jeszcze nagrodzić trzy osoby spośród tych wszystkich, którzy nie ograniczyli się do zagłosowania w ankiecie, uzasadniając swój wybór w komentarzu. Po długim namyśle, spowodowanym wysokim poziomem zgłoszeń, postanowiłem przekazać zestawy kosmetyków następującym autorom zgłoszeń:

autor nieznany

“Niewiele osób wie, że słynny most Glienicke, znany także jako “most szpiegów” poza trzema wymianami szpiegów pomiędzy dwoma mocarstwami – USA oraz ZSRR, miał jeszcze jedną taką sytuację. O randze o wiele większej niż te dotychczasowe. Zwerbowany i prowadzony przez radziecką KGB Amerykanin polskiego pochodzenia David Tyminski miał zostać zamieniony za trzydziestu(!) naszych wtyk w bloku wschodnim. Superszpion, naprawdę.
Słynął z kilku rzeczy – niezwykle potrafił ujmować swoją osobą kobiety, a to co mu w tym pomagało – nazwałbym najlepszym stylem na całym Zachodnim Wybrzeżu. Nietrudno mu było zdobyć serca (a co za tym, wiedzę) kobiet z polonijnych środowisk, potrafiąc zawsze dobrać strój do okazji. Był także adoratorem kobiet, gdy ich mężowie jedyne co potrafili to ubrać czarny, za duży poliestrowy garnitur zarówno na wesele brata, jak i pogrzeb babci (bywało też w zasadzie odwrotnie) pochłaniając przy tym ocean polskiej wódki. Przez rok nasi ludzie chodzili za nim a on po mistrzowsku wywoził nas w pole. W końcu znaleźliśmy jego skrytkę z tajnymi notatkami. “Chłopaków z CIA pozdrawia Wrocławski Zespół Pieśni i Tańca”. Tyle znaleźli. W końcu posadzili go za szpiegostwo.
Z racji że również, tak jak Tyminski jestem polskiego pochodzenia szefostwo skierowało mnie do przygotowania Davida do wymiany. Wszystko szło dobrze. Do czasu. Jednym z elementów było przygotowanie ubrania na most – Tyminski był w więzieniu i nie mieliśmy nic co świadczyło że dbaliśmy o niego tutaj, stąd musieliśmy załatwić mu ubranie. Wiedząc o jego zamiłowaniu do mody, wiedziałem że ubranie go w “byle co” jak Zacharskiego nie wchodzi w grę.
– “W plastiku, to -ski możecie mnie martwego przez ten most przerzucić. Ja mam wyglądać jak człowiek” – powtarzał. Sporo nabiegali się moi ludzie latając po drogich sklepach żeby go ubrać i sporo też razy naczelnik powtarzał “Panowie, trzydziestu naszych, ordery dostaniemy!” a potem bledł gdy podliczał wydatki. Mimo wszystko udało się skompletować strój.
“-Ski, wymieniacie mnie w jesień, będzie padało i zapowiada się chłód. Załatw mi porządne buty”.
Jak trzeba, to trzeba. Odwiedziłem znajomego szkockiego szewca (nasi ojcowie poznali się gdy Tata latał w Dywizjonie 303) który dał mi trzy pary specyficznych trzewików.
“Balmorale – tak się nazywają. To ładna nazwa. Wzięła się od pięknej miejscowości z zamkiem niedaleko Aberdeen – mojego ukochanego Granitowego Miasta” – westchnął szewc. “Weź tam kiedyś żonę, -ski.”
Pokazałem trzy pary balmorali Tyminskiemu – pierwsze, brązowe, spatynowane, drugie zaś koniakowe z szarą górną częścią oraz trzecie – brązowe z groszkowaną skórą. Przepiękne.
Pokazałem mu je. Tyminski popatrzył na mnie i…
– “Polubiłem Cię, -ski. Wszystkie są piękne. Wybierz za mnie” – rzekł krótko piękną polszczyzną.
– “Też Cię lubię, Tyminski. Pozdrów ode mnie Tatry. Wybieram buty numer trzy”.
Ponoć do dziś mieszka w Polsce. A ja do dziś chciałbym zabrać żonę na Gubałówkę. W balmoralach numer trzy.”

Patryk

“Hej!
Wybór jest rzeczywiście trudny – nie zazdroszczę.

Para “z koniakiem” (to brzmi jak tytuł słabego obrazu) najmniej mnie przekonuje. Muszę się przyznać, że kolor skóry licowej przypomina mi barwę żółtka. Natomiast fajnym aspektem jest tu wysoki kontrast, o którym sam napisałeś, i dosyć szerokie spektrum możliwych zastosowań w płaszczyźnie formalności. Gdyby nie ten kolor, może ciemniejszy, może standardowy koniak, byłyby moim faworytem.

To teraz para z numerkiem 3. Ich wybór można byłoby określić najbardziej odpowiedzialnym. Wydaje mi się, że są najbardziej uniwersalnymi spośród konkurencji i mogą w tym aspekcie dorównywać Twojej parze. Po prostu są klasyczne, a przez to piękne. I znajduję się w miejscu, gdzie nie wiem, co mogę więcej o nich powiedzieć. Są po prostu bardzo dobre, wręcz świetne, i tyle.

No i pierwsza para tego wieczoru. Najbardziej mnie intrygują spośród wszystkich par. Pachną tajemniczością. Są ukrycie nonszalanckie. Gdyby ta para była człowiekiem, to spotkałbyś go na spotkaniach bohemy, a zarazem na balu ambasadora reprezentującego królestwo z tradycjami. W sumie przez metodę malowania skóry i połysk przypominają mi smukłe rycerskie stalowe obuwie. A poza tym jestem ciekaw, jakby ta para wyglądała z delikatnym przypatynowaniem nosków czarną pastą.
I to jest para, od której – z nieokreślonych powodów – nie mogę odwrócić wzroku. Może opętał ją jakiś duch, który, niczym syrena, woła do siebie.
Dlatego, mimo braku sensownych podstaw i powodów, mimo konkurencyjnej rozsądności i uniwersalności trójki, wybrałbym jedynkę i to właśnie na tę parę oddałem głos.”

Janek

“Stawiam na trzecią parę. Dlaczego? Balmorale nawiązują formą do butów bardziej formalnych – w końcu mamy tutaj zamknięte obłożyny, natomiast ja uważam że model brązowy ze skórą groszkowaną w górnej części jest szalenie uniwersalny. Raz z uwagi na to że jest niski kontrast między górą, a dołem buta, dwa – skóra licowa jest dla mnie stylistycznie łatwiejsza do zgrania niż zamsz. Na tyle uniwersalny że zawiązany w połowie i dookoła cholewki zamiast haczyków doskonale gra z mniej formalnym ubiorem. Moja para z poniższych zdjęć obecnie przechodzi proces patynacji – daję im niewiele kremu i intenstywnie noszę w najróżniejszych warunkach pogodowych. Świadomie nie wysilam się na jednolite nakremowanie i nie przeszkadza mi gdy w jednym miejscu szybciej wychodzi inny odcień niż w drugim. Tylko dokłada to im jeszcze więcej charakteru i pazura! Którego trzecia para ma najwięcej z prezentowanych.
A tutaj ślicznotki: https://i.imgur.com/cngrQoM.jpg
Natomiast na pewno z nagrody by się ucieszyły. Od czasu do czasu  kremu dostać muszą. “

Serdecznie gratuluję zwycięzcom, dziękuję wszystkim uczestnikom zabawy za poświęcony czas i uwagę, jak i pomoc w podjęciu decyzji.

Pozdrawiam,

Dawid / Dandy