Na managera

W czasach licealnych zestaw marynarka + jeansy był uniwersalnym w sytuacji, kiedy trzeba było być eleganckim, ale nie w garniturowy sposób.

W wielkim błędzie jednak jest ten, kto myśli, że wspomniana powyżej kompozycja składała się z marynarki o mniej oficjalnym charakterze i jeansów nieskażonych nadmierną inwencją projektanta. Celem nieprzesadnego podkreślenia wagi wydarzeń takich jak szkolne akademie czy rozmaite konkursy, razem ze znajomymi dokonywaliśmy rozkompletowywania naszych uniwersalnych, czarnych garniturów i parowania uzyskanych w ten sposó marynarek z jeansami najczęściej w kroju straight fit, gdyż o kroju dopasowanym mało kto jeszcze kilka dobrych lat temu słyszał. Uzupełnieniem takiego niezobowiązującego zestawu były niezawodne i uniwersalne, czarne “eleganckie” półbuty, komplementarny względem nich pasek, koszula, najcześciej ozdobiona jakimś wzorem oraz wyzierający spod jej niezapiętego kołnierzyka t-shirt, najczęściej biały, czasami jednak nieskoordynowany kolorystycznie z żadnym z innych elementów.

dt6

dt1a

W naszej nomenklaturze ta konwencja zyskała miano ubioru “na managera”, gdyż w naszym ówczesnym mniemaniu jasno wskazywała na profesjonalizm oraz szacunek dla innych wyrażany dbałością o ubiór, ponadto pozbawiona była nadęcia i sztywności, wynikającej z noszenia pełnego garnituru. O trafności tego określenia świadczyć może fakt, że Paweł Tanajno, kandydat na prezydenta RP z ramienia Demokracji Bezpośredniej, w przedwczorajszej debacie miał na sobie zestaw utrzymany w takim właśnie stylu, a słowo manager padło z jego ust kilkukrotnie (ocenę strojów poszczególnych kadydatów znajdziecie na blogu Romana). Może nieco poświadomie, ale jednak wierzyliśmy w atrybutywną moc ubioru, która sprawiała, że dzięki ubraniu się “po menedżersku” po części sami stawaliśmy się takowymi, a już na pewno mogliśmy się wykazać takimi cechami jak np. pracowitość, kreatywność, dobra organizacja czy determinacja. Co ciekawe, w tamtym czasie garnitur wydawał nam się ich całkowitym zaprzeczeniem, gdyż nie znaliśmy innych wzorców jak te, które były nam dostępne w dość skromnym otoczeniu kilkudziesięciotysięcznego miasta. Dla mnie samego momentem przełomowym był czas maturalnej klasy, kiedy to pod wpływem lektury blogów temat mody męskiej pochłonął mnie tak mocno, że jakoś nie chce mnie puścić po dziś dzień. I dobrze, bo chyba nie macie z tym problemu, nieprawdaż? 🙂

dt10

dt4

dt5

W przypadku skomponowanego wedle zasad stylistycznej sztuki połączenia marynarka + jeansy najczęściej mamy do czynienia z marynarkami w ciemnych kolorach bądź z wyraźnym, kraciastym deseniem. W tym wpisie postanowiłem wyjść nieco poza ten schemat i zaproponować marynarkę w błękicie, której jasny odcień nie tylko dobrze koresponduje z denimowym indygo, ale także pozwala optycznie poszerzyć górne partie sylwetki, co w przypadku tak nienachalnych jak moja, jest nie do przecenienia 🙂

dt3

Temat zegarków w moim przypadku nigdy nie znajdował się na liście tych priorytetowych. W końcu jednak okazało się, że zostałem zwolniony z konieczności jego szukania, bo za sprawą firmy Daniel Wellington zegarek znalazł mnie sam. Wbrew obawom koperta nie jest aż tak duża jak na zdjęciach (co przy moim dość wąskim nadgarstku mogłoby być problemem), a wybrany przeze mnie model dobrze komponuje się z większością elementów mojej szafy. Jeżeli chcielibyście sprawić sobie zegarek bądź pasek od DW, to do 15. maja na hasło secondhanddandy możecie otrzymać 15% zniżki 🙂

chodzone 1

Foto – Patrycja Madejczyk

Marynarka – Massimo Dutti
Koszula – Massimo Dutti
Krawat – Massimo Dutti
Kwiatowa wpinka – River Island
Poszetka – H&M
Zegarek – Daniel Wellington
Sweter – JP
Pasek – Massimo Dutti
Jeansy – Cubus
Skarpetki – H&M
Buty – Massimo Dutti